เสริมภาษาต่างชาติ..อย่าตกเป็นทาสทางภาษา 

            แวดวงการศึกษาของไทยในปัจจุบันนี้ เห็นความสำคัญในการจัดการเรียนการสอนภาษาที่สองมาก แต่ละโรงเรียนจึงจัดการส่งเสริมการเรียนภาษาต่างประเทศเพิ่มเติมขึ้นในหลักสูตรหลายภาษา เช่น ภาษาอังกฤษ  ภาษาญี่ปุ่น  ภาษาจีน หรือภาษาเกาหลี เป็นต้น

                ภาษาต่างประเทศที่มีอิทธิพลต่อต่อนักเรียนไทยมากที่สุดและเป็นมานานแล้วคือ ภาษาอังกฤษ ซึ่งถือเป็นภาษาที่สองที่นักเรียนต้องรู้ ต้องเรียน 

                สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ผู้ปกครองตลอดจนองค์กรที่เกี่ยวข้องต่างก็ทุ่มเทงบประมาณจำนวนมากในการจัดประสบการณ์ทางภาษาอังกฤษให้กับเด็กตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังพบว่า ทักษะทางภาษาอังกฤษของผู้เรียนยังไม่เป็นที่น่าพอใจทั้งจากการประเมินตามสภาพจริงและจากผลการสอบระดับชาติ  ส่งผลให้มีการทุ่มเทงบประมาณเพิ่มขึ้น… เพิ่มขึ้น และคงเพิ่มขึ้นอีกมากมาย…..มากมาย…จนน่าเสียดาย

                มีการวิจัยกระบวนการเรียนการสอนภาษาอังกฤษอย่างต่อเนื่อง  รูปแบบการจัดการเรียนการสอนหลากหลายวิธีถูกนำเสนอต่อครูผู้สอนทั่วประเทศแต่ก็ยังได้ผลไม่คุ้มค่ากับงบประมาณที่เสียไป

                ผู้ปกครองที่ครอบครัวมีความพร้อมทางเศรษฐหรือบางครอบครัวอาจจะไม่พร้อมต่างก็ทุ่มเงิน ทุ่มเวลา กับการเรียนพิเศษภาษาอังกฤษให้กับลูก ด้วยหวังจะให้เด็กไทยเก่งภาษาอังกฤษ ซึ่งนับว่าเป็นแนวคิดที่ดีเพราะภาษาอังกฤษมีความสำคัญมากในฐานะเป็นภาษาที่สองที่เป็นสากล

          แต่ถึงจะสำคัญมากแค่ไหน ภาษาอังกฤษก็ยังเป็นเพียงแค่ภาษาที่สองของเรา…และไม่ใช่ภาษาประจำชาติของไทย

                กระแสนิยมการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในปัจจุบันนี้ถือว่ารุนแรงมาก….รุนแรงในระดับที่ส่งผลให้เกิดการละเลยความสำคัญของภาษาไทย ทั้งๆ ที่ภาษาไทยเป็นพื้นฐานสำคัญในการศึกษาทุกวิชาไม่เว้นแม้แต่ภาษาต่างชาติ

                ในมุมนี้ผู้เขียนขอเชิญชวนให้ท่านทบทวนคุณค่าของภาษาไทย ในฐานะที่เป็นภาษาของชาติและเป็นเครื่องมือที่สำคัญในการพัฒนาการเรียนภาษาต่างประเทศของนักเรียน

                ครูผู้สอนและผู้ปกครองสามารถใช้ทักษะทางภาษาไทยเสริมภาษาอังกฤษให้กับผู้เรียนได้โดย  การจัดการเรียนการสอนแบบคู่ขนานซึ่งวิธีการนี้ผู้ใหญ่ทุกคนทำได้เพราะรู้ภาษาไทยมากกว่าเด็กอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องเป็นครูก็ทำได้ ขอให้มีความเข้าใจในกระบวนการทางภาษาเท่านั้น

          การจัดการเรียนการสอนแบบคู่ขนาน หมายถึง การจัดการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศโดยใช้ภาษาแม่เป็นฐาน ซึ่งในประเทศไทย ภาษาแม่ของเรา…คือ…ภาษาไทย

          ช่วงเวลาที่ผู้เขียนมีโอกาสได้ไปสอนภาษาไทยที่ลอสแองเจลิส  มลรัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นเวลาสามเดือน ผู้เขียนพบว่า  วิธีการสอนภาษาต่างประเทศไม่ว่าจะเป็นภาษาอะไรก็ตาม…วิธีการที่ง่ายที่สุด….ประหยัดที่สุด.ก็คือ  การสอนคู่ขนานกับภาษาแม่ของประเทศนั้น ๆ

                ที่ ลอสแองเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกา  เยาวชนไทยสัญชาติอเมริกัน ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง ผู้เขียนต้องสอนภาษาไทยให้พวกเขาอ่านออกเขียนได้  โดยใช้ภาษาอังกฤษเป็นฐาน เพราะ ภาษาอังกฤษ เป็นภาษาแม่ของพวกเขา

                ผู้เขียน มิได้มีความรู้ภาษาอังกฤษมากมายเท่าใดนัก อยู่ในระดับที่พอสื่อสาร พูดคุยกันพอรู้เรื่อง   ผู้เขียนใช้ภาษาอังกฤษในฐานะที่เป็นเครื่องมือในการสื่อสารเท่านั้น  ใช้ภาษาแม่ของเขา…เทียบเคียงกับภาษาของเรา…ให้เขาเข้าใจ…แล้วเขาจะเข้าถึงความหมายของภาษาไทยได้อย่างถูกต้อง

                 ในบ้านเรา…ในประเทศไทย…ก็สามารถทำได้….ทำได้จริง ๆ  ง่าย..ๆ  ไม่สิ้นเปลืองที่สำคัญที่สุด  ผู้เรียนมีความสุข…มองเห็นความก้าวหน้าทางภาษาของตนเอง  ภูมิใจในความเป็นไทยเพราะได้ใช้ภาษาไทยเป็นเครื่องมือในการเรียนภาษาอื่น…ผู้สอนภาษาต่างชาติที่เป็นคนไทยก็มีความสุข…สนุกสนานไปกับผู้เรียน…การเรียนการสอนจึงเกิดผลคุ้มค่า

ในพื้นที่อันจำกัดของคอลัมน์นี้  ผู้เขียนคงไม่สามารถชวนท่านมองในทุกมุมได้จึงจำเป็นต้องเรียนเชิญท่านอ่านในวันหน้า…และวันต่อ ๆ ไป สำหรับวันนี้ผู้เขียนขอเชิญชวนให้ทุกคนที่รักภาษา หันกลับมามอง มุมที่เราละเลยจนทำให้เราหลงทางหลงไปว่าภาษาต่างประเทศเท่านั้น…ที่ทำให้เราดูดี…มีอนาคตที่สดใส…มีรายได้..มีเงินเดือนสูง..หลงจนกระทั่งเกิดปรากฏการณ์ “ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ ภาษาไทยก็ไม่เก่ง”

..สวัสดีค่ะ…

โดย นางระพีร์ ปิยจันทร์
ที่มา:

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมายค่ะ